Maglić predstavlja planinu čiji se deo nalazi u Republici Srpskoj tj. Bosni i Hercegovini, dok se drugi deo nalazi u Crnoj Gori. Ujedno, Maglić je najviša planina Republike Srpske i Bosne i Hercegovine. Njegov masiv pripada masivu Dinarskog gorja i prostire se u pravcu severozapad-jugoistok. Dva najviša vrha ove planine su Mali Maglić (2386 m) i Veliki Maglić (2388 m). Mali Maglić poznat je i kao Bosanski Maglić, pošto se ovaj vrh nalazi na teritoriji Republike Srpske tj. Bosne i Hercegovine i predstavlja najviši vrh ove zemlje. Međutim, najviši vrh Maglića je Veliki Maglić, poznat kao Crnogorski Maglić, koji je dva metra viši i nalazi se na teritoriji Crne Gore. Ipak, iako viši, Veliki Maglić nije toliko uočljiv i impresivan kao izraženi vrh Malog Maglića. Zbog toga, planinari uglavnom primećuju i penju samo Mali Maglić i smatraju ga za svoj planinarski cilj tokom posete Maglića.

Maglić sa Dragoš sedla. Foto: Vlado Vujisić

Masiv Maglića sastavni je deo Nacionalnog parka Sutjeska, osnovanog 1962. godine, a takođe i šire gorske skupine Bioč/Maglić/Volujak/Trnovački Durmitor/Vlasulja, koja se nalazi u severozapadnom delu Crne Gore, na desnoj obali reke Sutjeske, koja ih razdvaja od vrhova Zelengore na levoj obali iste reke. Zajedno sa Biočem i Volujakom čini skupinu planina oivičenu rečnim tokovima u dubokim kanjonima, Sutjeske sa zapadne strane, Drine i Pive sa istočne strane, te Vrbnice kao pritoke Pive sa južne strane. Maglić je karakterističan i po četiri visoravni: Sniježnica, Vučevo, Ulobić i Prijevor.

Maglić levo iza, sa Trnovačkog jezera. Foto: Vlado Vujisić

Pored toga, Maglić i ostala gorstva pomenute skupine razdvojena su od Durmitora na istočnoj strani dubokim kanjonom reke Pive i Pivskim jezerom. Maglić je razvođe reke Sušice, koja se naziva i Suškim potokom, što je dobrim delom ponornica, te Perućice, s jedne strane, kao i Mratinjske reke sa suprotne strane. Obiluje tragovima glacijacije, kao što su morene, lednički cirkovi i doline. Do visine od oko 1600 m meša se gusta bukova i četinarska šuma (iglavci), a iznad te visine su planinski pašnjaci i stenoviti vrhovi.

Severoistočna stena Maglića sa prevoja Prijevor. Foto: Vlado Vujisić

Od Maglića gledajući prema Bioču i Trnovačkom Durmitoru u pravcu jugoistok-severozapad nalazi se široka i oko dva kilometra dugačka dolina Urdenih dolova, sa prosečnom visinom oko 2200 mnv, koja ove masive razdvaja, a ujedno se smatra centrom glacijacije. Maglić je nastao nabiranjem u toku tercijera. Osnova mu je od paleozojskih stena, a greben od mezozojskih krečnjaka i dolomita. Na kontaktu starijih nepropustivih stena i krečnjaka javljaju se izvori. Sam vrh Maglića strma je i kamena piramida sva ispresecana i razjedena u bezbroj igala, grebena, prepada i škripova.

Prevoj Prijevor i Maglić sa vrha Badanj

Glavni vrh Maglića, kao i istureni vidikovac što se naziva Mali Maglić, ili samo Maglić, nadnosi se nad prostor prašume Perućice od 1291 ha, tog jedinstvenog rezervata flore i faune, na čijem dnu se nalazi čuveni 75 m visoki vodopad Skakavac, a sa suprotnih strana masiv se spušta do Trnovačkog jezera, te Mratinjskog jezera, pa sa celokupnim kompleksom ostalih planina čini neponovljiv prostor očaravajuće prirodne lepote.

Vodopad Skakavac u prašumi Perućica. Foto: Vlado Vujisić

Masiv Maglića lep je i impresivan sa svih strana. Na tri strane stene su veoma strme i neprohodne, dok je samo sa jugoistoka pristup lakši preko dugačkog grebena. Prelepa je njegova jugoistočna velika stenovita gromada iznad travnate visorovani Prijevor, dok se njegove severozapadne stenovite litice bukvalno vertikalno obrušavaju na bosanskoj strani.

Tnovačko jezero i Maglić sa Trnovačkog Durmitora

Međutim, Maglić ne bi bio Maglić, kada ispod sebe ne bi krio jezero impresivne lepote u obliku srca, okruženo šumom i stenovitim liticama i krečnjačkim siparima. Taj dragulj netaknute prirode zove se Trnovačko jezero i pored Crnog jezera na Durmitoru smatra se za jedno od dva najlepša planinska jezera Crne Gore. Jezero je smešteno ispod južnih padina Maglića, zapadnih stena i sipara Trnovačkog Durmitora, kao i severnih padina Volujaka. Nalazi se na nadmorskoj visini od 1517 m, dok dužina njegove obale iznosi oko 2800 m. Dugačko je 825 m, široko 715 m i najveće dubine 9,2 m. Poniranjem gubi vodu koja kasnije izbija u Čokovim vrelima kod mesta Čokova luka, u kanjonu Pive, sa visinskom razlikom od 1047 m. Do Trnovačkog jezera ne može se doći prevoznim sredstvom, njega posećuju samo istiniti zaljubljenici prirodnih lepota. Trnovačko jezero predstavlja mesto odakle kreće klasična markirana ruta na Maglić, a ujedno je i optimalno mesto za kampovanje i postavljanje šatora pre uspona. Ovo jezero daje veliki doprinos ukupnom utisku o lepoti Maglića i njegovoj okolini.

Vrh Malog Maglića 2386 m (Bosanskog Maglića)

Izuzetnu okolinu Maglića dopunjuju još dva gorska jezera, Veliko Mratinjsko jezero i Malo Mratinjsko jezero, do kojih se silazi stazicom stotinak metara niže od usamljene kolibe Vukovića iz Mratinja, kroz proređenu bukovu šumu, u istočnom pravcu, do proplanka i bazena u kome leži, između velikih blokova krečnjaka i kamenitih rtova.

Vrh Velikog Maglića 2388 m (Crnogorskog Maglića)

Veliko jezero je 80 m dugo, 60 m široko, dubina mu ne prelazi 3 m, a većim delom ni 1,5 m. Beličasti mulj na jezerskom dnu doprinosi prijatnom koloritu jezerske vode u kojoj se ogledaju Zmajeva Stena i njene padine. Malo jezero je pod Zmajevom Stenom, na oko 500 m od Velikog jezera, na nadmorskoj visini 1630 m. Bazen mu je izdubljen u krečnjaku, vrlo malih je dimenzija (dvadesetak metara je u prečniku), a voda je veoma bistra i hladna. Do ovog jezerca vodi stazica od Velikog jezera koja produžuje u pravcu katuna na Obliku.