Volim Prokletije, luda sam za njima i to traje od 2007. kad sam prvi put došla u Grbaju. Možda zbog ljudi koji su bili tu, možda zbog punog mjeseca ili avgustovske kiše meteora, ali radovanje koje osjetim kad god se pomenu je ostalo isto kao kad sam prvi put iskočila iz kombija i udahnula miris Grbaje. Nekako je prešlo u naviku, da nam Boris tokom nedjelje javi da idemo na Prokletije i da budemo spremni u petak u 5. Dobro, Prokletije to je OK, ali koji vrh to ne pitamo, bar ne Ana i ja. Tako je bilo i ovoga puta… Pročitaj cijeli tekst…