Category: Crnogorske planine

Maglić

Jan. 05 Maglić 11 comments

Maglić predstavlja planinu čiji se deo nalazi u Republici Srpskoj tj. Bosni i Hercegovini, dok se drugi deo nalazi u Crnoj Gori. Ujedno, Maglić je najviša planina Republike Srpske i Bosne i Hercegovine. Njegov masiv pripada masivu Dinarskog gorja i prostire se u pravcu severozapad-jugoistok. Dva najviša vrha ove planine su Mali Maglić (2386 m) i Veliki Maglić (2388 m). Mali Maglić poznat je i kao Bosanski Maglić, pošto se ovaj vrh nalazi na teritoriji Republike Srpske tj. Bosne i Hercegovine i predstavlja najviši vrh ove zemlje. Međutim, najviši vrh Maglića je Veliki Maglić, poznat kao Crnogorski Maglić, koji je dva metra viši i nalazi se na teritoriji Crne Gore. Ipak, iako viši, Veliki Maglić nije toliko uočljiv i impresivan kao izraženi vrh Malog Maglića. Zbog toga, planinari uglavnom primećuju i penju samo Mali Maglić i smatraju ga za svoj planinarski cilj tokom posete Maglića.

Maglić sa Dragoš sedla. Foto: Vlado Vujisić

 

Masiv Maglića sastavni je deo Nacionalnog parka Sutjeska, osnovanog 1962. godine, a takođe i šire gorske skupine Bioč/Maglić/Volujak/Trnovački Durmitor/Vlasulja, koja se nalazi u severozapadnom delu Crne Gore, na desnoj obali reke Sutjeske, koja ih razdvaja od vrhova Zelengore na levoj obali iste reke. Zajedno sa Biočem i Volujakom čini skupinu planina oivičenu rečnim tokovima u dubokim kanjonima, Sutjeske sa zapadne strane, Drine i Pive sa istočne strane, te Vrbnice kao pritoke Pive sa južne strane. Maglić je karakterističan i po četiri visoravni: Sniježnica, Vučevo, Ulobić i Prijevor.

Maglić levo iza, sa Trnovačkog jezera. Foto: Vlado Vujisić

Pored toga, Maglić i ostala gorstva pomenute skupine razdvojena su od Durmitora na istočnoj strani dubokim kanjonom reke Pive i Pivskim jezerom. Maglić je razvođe reke Sušice, koja se naziva i Suškim potokom, što je dobrim delom ponornica, te Perućice, s jedne strane, kao i Mratinjske reke sa suprotne strane. Obiluje tragovima glacijacije, kao što su morene, lednički cirkovi i doline. Do visine od oko 1600 m meša se gusta bukova i četinarska šuma (iglavci), a iznad te visine su planinski pašnjaci i stenoviti vrhovi.

Severoistočna stena Maglića sa prevoja Prijevor. Foto: Vlado Vujisić

Od Maglića gledajući prema Bioču i Trnovačkom Durmitoru u pravcu jugoistok-severozapad nalazi se široka i oko dva kilometra dugačka dolina Urdenih dolova, sa prosečnom visinom oko 2200 mnv, koja ove masive razdvaja, a ujedno se smatra centrom glacijacije. Maglić je nastao nabiranjem u toku tercijera. Osnova mu je od paleozojskih stena, a greben od mezozojskih krečnjaka i dolomita. Na kontaktu starijih nepropustivih stena i krečnjaka javljaju se izvori. Sam vrh Maglića strma je i kamena piramida sva ispresecana i razjedena u bezbroj igala, grebena, prepada i škripova.

Prevoj Prijevor i Maglić sa vrha Badanj

Glavni vrh Maglića, kao i istureni vidikovac što se naziva Mali Maglić, ili samo Maglić, nadnosi se nad prostor prašume Perućice od 1291 ha, tog jedinstvenog rezervata flore i faune, na čijem dnu se nalazi čuveni 75 m visoki vodopad Skakavac, a sa suprotnih strana masiv se spušta do Trnovačkog jezera, te Mratinjskog jezera, pa sa celokupnim kompleksom ostalih planina čini neponovljiv prostor očaravajuće prirodne lepote.

Vodopad Skakavac u prašumi Perućica. Foto: Vlado Vujisić

Masiv Maglića lep je i impresivan sa svih strana. Na tri strane stene su veoma strme i neprohodne, dok je samo sa jugoistoka pristup lakši preko dugačkog grebena. Prelepa je njegova jugoistočna velika stenovita gromada iznad travnate visorovani Prijevor, dok se njegove severozapadne stenovite litice bukvalno vertikalno obrušavaju na bosanskoj strani.

Tnovačko jezero i Maglić sa Trnovačkog Durmitora

Međutim, Maglić ne bi bio Maglić, kada ispod sebe ne bi krio jezero impresivne lepote u obliku srca, okruženo šumom i stenovitim liticama i krečnjačkim siparima. Taj dragulj netaknute prirode zove se Trnovačko jezero i pored Crnog jezera na Durmitoru smatra se za jedno od dva najlepša planinska jezera Crne Gore. Jezero je smešteno ispod južnih padina Maglića, zapadnih stena i sipara Trnovačkog Durmitora, kao i severnih padina Volujaka. Nalazi se na nadmorskoj visini od 1517 m, dok dužina njegove obale iznosi oko 2800 m. Dugačko je 825 m, široko 715 m i najveće dubine 9,2 m. Poniranjem gubi vodu koja kasnije izbija u Čokovim vrelima kod mesta Čokova luka, u kanjonu Pive, sa visinskom razlikom od 1047 m. Do Trnovačkog jezera ne može se doći prevoznim sredstvom, njega posećuju samo istiniti zaljubljenici prirodnih lepota. Trnovačko jezero predstavlja mesto odakle kreće klasična markirana ruta na Maglić, a ujedno je i optimalno mesto za kampovanje i postavljanje šatora pre uspona. Ovo jezero daje veliki doprinos ukupnom utisku o lepoti Maglića i njegovoj okolini.

Vrh Malog Maglića 2386 m (Bosanskog Maglića)

Izuzetnu okolinu Maglića dopunjuju još dva gorska jezera, Veliko Mratinjsko jezero i Malo Mratinjsko jezero, do kojih se silazi stazicom stotinak metara niže od usamljene kolibe Vukovića iz Mratinja, kroz proređenu bukovu šumu, u istočnom pravcu, do proplanka i bazena u kome leži, između velikih blokova krečnjaka i kamenitih rtova.

Vrh Velikog Maglića 2388 m (Crnogorskog Maglića)

Veliko jezero je 80 m dugo, 60 m široko, dubina mu ne prelazi 3 m, a većim delom ni 1,5 m. Beličasti mulj na jezerskom dnu doprinosi prijatnom koloritu jezerske vode u kojoj se ogledaju Zmajeva Stena i njene padine. Malo jezero je pod Zmajevom Stenom, na oko 500 m od Velikog jezera, na nadmorskoj visini 1630 m. Bazen mu je izdubljen u krečnjaku, vrlo malih je dimenzija (dvadesetak metara je u prečniku), a voda je veoma bistra i hladna. Do ovog jezerca vodi stazica od Velikog jezera koja produžuje u pravcu katuna na Obliku.

Sinjajevina

Jan. 04 Sinjajevina 2 comments

Na Tarskom-Pivskom visinskom platou, osim Durmitora na severozapadu, nalazi se i planinski masiv Sinjajevine na jugoistoku. Dok je Durmitor postao prava turistička meka, posebno planinarska, zbog svojih alpskih oblika (brojni oštri vrhovi, lednička jezera, zelena visoravan i stoletne četinarske šume (iglasti gozdovi), Sinjajevina je ostala po strani, nepoznata i neposećena. Osnovni razlog za to je njeno ogromno prostranstvo jednoličnog pejzaža – kraška polja i police, blage padine nebrojenih glavica obraslih travom. Uz sve to teška bezvodnost na velikom delu visoravni, doprinela je fami o surovim uslovima na goloj Sinjajevini. Međutim, vekovnim stočarenjem stvorena je široka mreža planinskih staza, dok su mnoge staze do centralnog dela planine danas pretvorene u asfaltne puteve, pa je današnja planinarska poseta Sinjajevini poprilično olakšana.

Sinjajevina je, gledano po površini koju zauzima, najveća i najrasprostranija planina Crne Gore. Nadovezujući se na visoravan Durmitora i protežući se od Žabljaka prema jugoistoku, oivičena sa severoistočne strane kanjonom Tare, a sa jugozapadne strane kanjonom Morače, sa dva najveća i najimpozantnija crnogorska rečna kanjona, proteže se sve do kolašinskih i mojkovačkih udolina, na suprotnoj strani. Na severozapadnoj strani su kanjoni Tušinje i Bukovice, koji planinu oivičavaju sa te strane.

Sinjajevina je dugačka 40 km i široka 15 km i proteže se pravcem SZ-JI. Jugozapadna stene masiva Sinjajevine dominiraju iznad kanjona Morače, dok sa druge strane severoistične stene ovog masiva spuštaju u prelepu i dugu dolinu Lipova. Pretpostavlja se da su preko površi Sinjajevine nekada tekle reke, o čemu govori ogroman broj suvih dolina, njihova razgranatost i različitost. Dakle, fluvijalna erozija, nekada očigledno vrlo razvijena, ostavila je svoje tragove – fosilne rečne doline kroz koje sada ne protiču rečni tokovi.

Sinjajevina se nalazi u centralnom delu Crne Gore. Pored reka Tare i Morače, Sinjajevinu okružuju planine, i to Durmitor na severozapadu, Ljubišnja na severu, Bjelasica na istoku-jugoistoku, Moračke planine i Maganik na jugozapadu. Najveći deo Sinjajevine je visoka, prema severozapadu nagnuta visoravan sa zatalasanom površinom što se prostire u nedogled, sa prosečnom visinom oko 1600 m. Visoravan ima karakter velikog pašnjaka, bez većih šuma, dok se pri tom često ističe bezvodnost, iako ima nekoliko nepresušnih izvora, kao i onih koji će u sušnim godinama presušiti. U većem delu površine Sinjajevine nije došlo do tektonskog nabiranja, na koji način su nastali ostali okolni visoki masivi i duboki kanjoni. Sinjajevina je uz to u centralnom delu najvrletnijeg planinskog područja Crne Gore, okružena planinskim masivima gde su lednička i tektonska dejstva bila odlučujuća i dramatična. Mada, jedan deo Sinjajevine, u koji se sa jugoistoka iz pravca Kolašina uvlači i zaseca dugačka dolina Donjeg i Gornjeg Lipova, kroz koju teče Plašnica kao pritoka Tare, okružen je impresivnim vrhovima i visokim stenovitim liticama.

Dolina je nastala kretanjem lednika koji se spuštao sa njenog vrha, sa severozapada, a sa desne strane su mu priticali lednički krakovi koji su oblikovali krečnjačke vrhove, dok je konačan oblik ovom prostoru dala erozija. Upravo zbog toga je dolina Lipova oivičena najvišim vrhovima, sa severa nešto pitomijim, gde dominira Jablanov Vrh (2203 m), dok se na suprotnoj strani i nad kanjonom Morače uzdiže čitavo bogatstvo zavidnih stenovitih vrhova, što okružuju najviši vrh masiva Babji Zub (Torna, 2277 m). Ovaj deo Sinjajevine se uklapa u prekoputni ambijent Moračkih planina, između kojih visinu ova dva masiva naglašava impresivna dubina kanjona Morače.

Najviši vrhovi Sinjajevine su: Babji Zub (2277 m), Vranova Glava (2215 m), Jablanov Vrh (2203 m), Gradište (2174 m), Sto (2172 m), Savina greda (2101 m), Veliki Pećarac (2042 m), Veliki Starac (2022 m), Babin vrh (2013 m), Bavan (1993 m), Crni Vrh (1964 m), Sto (1959 m), Umovi (1945 m), Mali Pećarac (1944 m), Korman (1923 m), Mali Starac (1921 m) i Kazani (1864 m). Svakako, najimpresivniji od ovih vrhova su Babji Zub, Jablanov Vrh, Gradište, Stolovi i Umovi.

Sinjajevina ima više oblačnih dana nego ostale, pa čak i obližnje Moračke planine, a kada prođe nevreme i oblaci se povuku, poslednji će se povući sa ove planine i njenog najvišeg vrh Babjeg Zuba.

Planinsku lepotu Sinjajevine obogaćuju prelepa jezera, pre svega Zabojsko jezero, koje se nalazi na domak kanjona Tare, kao i Zminičko jezero, koje se nalazi na granici Sinjajevine i Durmitora. Zabojsko jezero nalazi se na 1477 m, površina mu je 27.500 kvadratnih metara, dužina 265 m, širina 165 m, a maksimalna dubina 19 m. Zminičko jezero je na visini 1295 m, dugačko je 230 m, široko 120 m, sa maksimalnom dubinom 4 m. Teren Sinjajevine pored planinarenja pruža velike mogučnosti za gorski biciklizam i nordijsko skijanje.

 

Nezaboravan je vidik sa Babjeg Zuba. Pre svega, to se odnosi na gorostasnu, 1.500 metara visoku, severoistočnu stranu Kape Moračke (2227 m), bogato izrezbarenu radom lednika i bujica vode, bojama različitih tonova po spratovima. Pogled sa najvišeg vrha Sinjajevine otkriva iz ptičje perspektive skrivene kutke ove planine i njene ledničke cirkove, zupčaste rubove grebenova, prostranstva i masu zaravnjenih gromada Gradišta i Jablanovog Vrha, ledničku tvorevinu, dugu dolinu reke Plašnice, a u daljini nepreglednu Sinjajevinsku ploču sa moćnim Durmitorom u zaleđu. Panoramu sa vrha dopunjuje i pogled na masiv Maganika, kao i na impresivne Komove i Prokletije iza njih, kao i na prostranu Bjelasicu.

Prokletije

Jan. 04 Prokletije no comments

PROKLETIJE predstavljaju jedan od naimpresivnijih planinskih masiva Crne Gore. Masiv Prokletija prostire se na tri teritorije – crnogorskoj, srpskoj (Kosovo) i albanskoj. Prokletije se odnose na 40 planinskih venaca između ravnice Zete, reke Drim, Plavsko-Gusinjskih Prokletija, Komova i Bjelasice, pa sve do Kučkih Planina tj. Žijova.

Crnogorske Prokletije prostiru se na otprilike 250 kvadratnih kilometara i šire se od Skadra do Bogićevice, na granici sa Kosovom.  Planinski masiv crnogorskih Prokletija omeđen je rekama Cijevna, Lim i Ibar. Na severu, Prokletije počinju od planinskih venaca planina Visitor, Goleš, Greben i Zeletin.

Prokletije u Crnoj Gori se pre svega odnose na planinske vrhove koji se uzdižu iznad dve prelepe i impresivne doline koje se nalaze u blizini gradića Gusinja pored grada Plava. Prva dolina zove se Grbaja (Grebaje) iznad koje se uzdižu impresivni vrhovi Karanfil, Očnjak, Forca, Karanfili Ljuljaševića, Volušnica, Vojuša… Druga dolina zove se Ropojana koja počinje od sela Vusanje i vodi prema graničnom kamenu između Crne Gore i Albanije i zatim prema centralnom masivu najviših vrhova Prokletija lociranih u Albaniji.

Vrhovi crnogorskih Prokletija prevazilaze visinu od 2500 m, dok se doline ispod njih nalaze na otprilike 1000 m nadmorske visine, što znači da razlika između dolina i vrhova iznosi oko 1500 m, što Prokletijama daje veoma impresivan izgled. Prokletije se odlikuju strmim stenovitim vrhovima koji se naglo vertikalno uzdižu iznad uskih dolina zasečenih između njih. Masiv Prokletija je dobro izmarkiran, tako da je moguće izvesti uspone na većinu najpoznatijih vrhova.

Što se vrhova tiče, najatraktivniji vrhovi za uspon u crnogorskim Prokletijama su vrhovi Karanfil i Očnjak iznad doline Grbaje, kao i Rosni Vrh-Maja Rosit i Kolac-Kolata koji se penju iz sela Vusanje, sa početka doline Ropojane.

Komovi

Jan. 03 Komovi no comments

KOMOVI pored Durmitora i Prokletija predstavljaju treće najimpresivnije gorstvo u Crnoj Gori. Sa vrhovima koji skoro dostižu visinu od 2500 metara, Komovi paraju oblake i impresivno dominiraju u jugoistočnom delu Crne Gore. Na severozapadu Komovi su okruženi planinom Bjelasicom, dok ih sa južne i jugoistočne strane okružuju masivi Kučkih Planina-Žijova i Prokletija.

Komovi su po površini koju zauzimaju relativno mali planinski masiv, mada gledano po visini njihovih vrhova spadaju među najviše i najimpresivnije planine Crne Gore. Masiv Komova sačinjava nekoliko vrhova, od kojih su tri najpoznatija. Kučki Kom (2487 m) najviši je vrh Komova. Dobio je ime po Kučima prema kojima poziciono gravitira. Ljevoriječki Kom (2469 m) dobio je ime po Lijevoj Reci prema kojoj je okrenut, da bi preostali treći vrh Vasojevićki Kom (2461 m) dobio ime po kraju Vasojevići, jer se nalazi iznad njega. Kučkom Komu treba dodati i drugi najviši vrh Komova – Srednji Kom (2483 m), koji je samo 4 metra niži od Kučkog Koma, sa kojim je povezan grebenom.

Među ostale vrhove spadaju Bavan (2252 m) koji se svojim strmim i dugačkim siparima obrušava u dolinu Međukomlja i koji sa svojim stenovitim vertikalnim tornjevima liči nalik impresivnim vrhovima italijanskih Dolomita. Slede vrhovi Rogamski Vrh, Suvovrh, kao i pitomi vrh Štavna.

Komovi su okruženi visoravnima Štavna, Ljuban, Rogam i Carine sa prosečnom visinom od oko 1700 mnv, koje se mogu obići kružnom turom oko vrhova Komova u trajanju od oko 8 sati hoda. Tura: Štavna-Ljuban-Rogam-Carine-Štavna: 8h

Od pomenuta tri glavna vrha Komova, najlakši i ujedno najkraći uspon vodi na vrh Vasojevićkog Koma. Malo duži i zahtevniji je uspon na Ljevoriječki Kom sa Štavne preko Ljubana, dok je najduži i najzahtevniji uspon na vrh Kučkog Koma od Eko katuna Štavna na istoimenoj visoravni.

Kroz masiv Komova, Vasojevićki Kom na istočnoj i Ljevoriječki, Srednji i Kučki Kom na zapadnoj strani, vodi dolina Međukomlje, formirana uticajem lednika u davnoj prošlosti.

Optimalno mesto za smeštaj ispod vrhova Komova je Eko katun Štavna na istoimenoj visoravni, do kojeg se dolazi putem iz Andrijevice ka prevoju Trešnjevik, ili pak putem Podgorica-Bioče-Trešnjevik-Štavna. Sa južne strane moguć je i dolazak do visoravni Carine, odakle se može izvršiti uspon na Kučki Kom. Kompleks Eko katun Štavna čini 10 kućica za iznajmljivanje. Svaka od kućica ima dva nivoa, u prizemlju toalet i kupatilo, trpezariju i jedan ležaj, a na potkrovlju još četiri ležaja i terasu. Obezbeđeni su posteljina, posuđe, šampon, sapun i peškiri. U sklopu restorana Eko katuna moguće je naručiti kuvana jela koja se svaki dan pripremaju za goste.

Kontakt za smeštaj u Eko katunu Štavna:

Sveto +382 67 512 761 i +382 69 043 622

Bobotov Kuk

Jan. 03 Durmitor 3 comments

Bobotov Kuk (2523 m) predstavlja najviši vrh gorskog masiva DURMITOR i ujedno i zvanično najviši vrh Crne Gore. Bobotov Kuk zajedno sa vrhovima Bezimeni Vrh (2487 m) i Đevojka (Soa, 2440 m) sačinjava najvišu stenu Durmitora zvanu Soa Nebeska, što u prevodu znači “Podupirač neba”. Soa Nebeska svojom stenom sa jedne strane pada 800 metara duboko u dolinu Škrke tj. Škrčkih jezera, dok sa druge strane uzdiže iznad “kamenog mora” udoline Valoviti Do (2027 m), najviše udoline u durmitorskom masivu. Bobotov Kuk je vrh impresivnog izgleda bez obzira odakle se posmatra, da li iz Valovitog Dola, iz Žabljaka, sa Trojnog Prevoja, sa ramena Zubaca, sa Prutaša, sa Lučinog Vrha, Međeda, Mininog Bogaza, Bezimenog Vrha, Čvorovog Bogaza ili planine Vojnik. Odakle god da se posmatra, njegova vitka i impresivna silueta dominira nad planinskim masivima i krajevima severne Crne Gore.

Bobotov Kuk nekada se zvao Ćirova Pećina, po lovcu Ćiru Stijepoviću iz Žabljaka, koji je ispod vrha u jednoj maloj pećini imao svoju čeku za lov na divokoze. Legenda kaže da je jednom prilikom za vreme lova sa svojim sinom, u magli imao privid da vidi divokozu, pa je zapucao i greškom ubio svoga sina, čime ga je gorska vila, zaštitnica divokoza kaznila za njegovu lošu nameru. Kasnije je ovaj vrh dobio ime Bobotov Kuk, po plemenu Bobota koji su ispod vrha imali svoj katun za ispašu stoke. Šta god bila istina, činjenica je da Bobotov Kuk kao najviši vrh Durmitora, a zvanično i cele Crne Gore iz godine u godinu privlači sve više planinara i zaljubljenika u netaknutu i impresivnu prirodu, koji nastoje da popnu njegov vrh i steknu utisak kako to izgleda stajati na tronu Durmitora i Crne Gore.

Bobotov Kuk je sa severne strane okružen udolinom Valoviti Do (2027 m) koja se nalazi 500 metara niže od njegovog vrha. Sa istoka ga od vrha Lučin Vrh (2396 m) deli prevoj Velika Previja (2351 m) koji je veza između Žabljaka i Valovitog Dola sa Dobrim Dolom i Škrkom, a još više, takođe na istoku deli ga od vrha Đevojka (Soa, 2440 m) najviši prevoj na Durmitoru – Škrčki Pogled (2420 m), prelepi vidikovac na impresivnu i neopisivo lepu duboku dolinu Škrčkih jezera – Škrku. Na zapadnoj strani Bobotov Kuk je grebenom povezan sa drugim najvišim vrhom Durmitora – Bezimenim Vrhom (2487 m).

Usponi na Bobotov Kuk vrše se iz nekoliko pravaca:

  • Iz Žabljaka sa Crnog jezera preko doline Lokvice: 5.30h uspon, 4.30h povratak
  • Iz Žabljaka sa Crnog jezera preko Ledene Pećine: 5.30h uspon, 4.30h povratak
  • Sa Sedla preko doline Surutke i Zelenog Vira: 3h uspon, 2.30h povratak
  • Sa Sedla preko Trojnog Prevoja i Zelenog Vira: 3h uspon, 2.30h povratak
  • Iz Dobrog Dola preko Urdenog Dola, Mliječnog Dola i Zelenog Vira: 3h uspon, 2h povratak
  • Iz doline Škrke preko Samara i Zelenog Vira: 3h uspon, 2h povratak

Najnaporniji i vremenski najduži usponi na Bobotov Kuk su iz Žabljaka preko Crnog Jezera.

Manje naporni i ujedno vremenski kraći usponi su sa južne strane sa Sedla i iz Dobrog Dola.

Svakako, najlakši i vremenski najkraći uspon na Bobotov Kuk moguće je izvršiti iz Dobrog Dola preko Urdenog Dola i Mliječnog Dola, odakle se stiže do Zelenog Vira i zatim nastavlja uspon na Bobotov Kuk.

Nacionalni park Durmitor

Jan. 02 Durmitor 1 comment

Durmitor predstavlja najlepšu i najraznovrsniju planinsku celinu Crne Gore.

Durmitor je naziv za gorski masiv, a ujedno i ime Nacionalnog parka koji se prostire na 39.000 kvadratnih kilometara. Na tom relativno malom prostoru skoncentrisano je veliko bogatstvo raznovrstnih prirodnih lepota – 48 planinskih vrhova iznad 2000 mnv, 18 gorskih jezera, 5 impresivnih rečnih kanjona (Tare, Pive, Komarnice, Sušice i Drage), dubokih dolina, travnatih zatalasanih visoravni, vodopada, prelepog biljnog i životinjskog sveta.

Masiv Durmitora čine planinski vrhovi koji se uzdižu iznad travnate visoravni zvane Jezerska Površ, do visine preko čak 2500 metara nadmorske visine. Od 48 planinskih vrhova Durmitora, njih 27 prevazilazi 2200 mnv. Grupa najviših vrhova Durmitora sačinjava stenu zvanu Soa Nebeska, koju čine Bobotov Kuk (2523 m), Bezimeni Vrh (2487 m) i Đevojka (Soa, 2440 m). Ova stena se na svojoj južnoj strani uzdiže 800 metara visoko iznad prelepe doline Škrčkih jezera i smaragdne vode prelepog Velikog Škrčkog jezera (1686 m). Najviši vrh Durmitora je Bobotov Kuk (2523 m), ujedno i zvanično najviši vrh Crne Gore. Vrhovi Durmitora dominiraju iznad dolina Velika Kalica, Lokvice, Ališnica, Škrka, Pošćenska Dolina, Dobri Do, Todorov Do, Biljegov Do, Valoviti Do, Ledeni Do, Surutka, Urdeni Do, Lomni Do…

Gledajući iz pravca Žabljaka, tri doline razdvajaju vrhove durmitorskog masiva – dolina Velika Kalica, dolina Lokvice i dolina Ališnica. Velika Kalica useca se između vrhova Savin Kuk (2313 m), Međed (2287 m) i Šljemena (2455 m). Dolina Lokvice nalazi se u centralnom delu masiva između vrhova Međed (2287 m), Čvorov Bogaz (2152 m) i Terzin Bogaz (2303 m), dok se dolina Ališnica prostire ispod vrhova Crvena Greda (2175 m), Glava, Rbatina (2401 m), Bezimeni Vrh (2487 m) i Planinica (2330 m).

U  južnom delu Durmitora nalazi se dolina Dobri Do, iznad koje se uzdižu vrhovi Sedlena Greda (2227 m) i Šareni Pasovi (2248 m), kao i dolina Todorov Do, iznad koje se uzdiže najviši vrh južnog Durmitora – Prutaš (2393 m). Doline Dobri Do i Todorov Do, zajedno sa Pošćenskom dolinom veza su između gradića Žabljaka i Trse.